روايه بقلم عائشه احمد
المحتويات
وانا هطلع اشوفها
حنين دقيقه انا كنت مجهزاله صنيه العشا ومرضتش
جواد هاتيها جواد اخد الصنيه وطلع عندها فوق لقاها قاعدة فالبلكونه وشاردة
جواد حط الصنيه عالترابيزة مكلتيش لى
عائشه فاقت على صوته وقامت مش جعانه وسابته ومشت راح وراها
جواد كيف مش جعانه بيقولوا مكلتيش حاجه من الصبح
مر اسبوع
وجه يوم الافتتاح
حنين اى رأيك يا معاذ فالفستان
دة
معاذ هياكل من عليكى حته
هنيه بضحك والنبى عيونك هى اللى هتاكل منيها حته
حنين خليه يما مش جوزى
هنيه شايفه حزن عائشه اللى بان عليها قوى حطت ايدها على رجالها مالك يا بتى
عائشه ببسمه مليش يا ماما
حنين ايوة صح بقالك فترة اكدة حزينه ومش عيشه اللى نعرفها فيكى اى
عائشه بصوت مخڼوق مفيش بجد
جواد كان داخل وسمع اللى حصل
حنين ابيه جه واكيد عارف اى اللى فيكى
عائشه لنفسها هيقلك اى اذا كان هو السبب فدبلان الوردة
جواد معرفش مالها
هنيه حسه من وقت مۏت مرام ان فى حاجه بينهم مش طبيعيه
هنيه خد مرتك هتلها فستان تلبسه عالافتتاح
جواد لسه هيتكلم عائشه قاطعته
عائشه لا يا ماما حازم ابن عمتى جبلى فستان وهو راجع من مصر
عائشه ببرود بأمارة انه فكر فيا وعارف انى مبنزلش فقرر يجبلى حاجه البسها وسابته ومشت كل دة تحت انظارهم وهما واقفين بس هو طلع وراها
هى دخلت ولقت بنتها صحب وقاعدة بتلعبها وفجأه الباب اتفتح وجواد دخل وبصوت عالى
جواد قصدك اى اى الكلام اللى قلتيه تحت دة
جواد قرب منها ومسكها من دراعها وضغط عليه انتى ازاى تخليه يجبلك لبس معندكيش راجل ياك
عائشه وهى بتنزل ايدة انا مطلبتش من حد حاجه ومقلتلوش يجيب بس الراجل منه لنفسه حب يجبلى حاجه احضر بيها وهو عارف انى مبنزلش
جواد بغيظ اياك تلبسيه اياك
عائشه بتحدى هلبسه يا جواد هلبسه
تحت
محسن اى يا حاج هنروح نخطب رنا امته يا حاج
خلف لما نشوف اخوك يا ولدى الاول
جواد دخل عليهم فالوقت اللى انت عايزة يا حاج معنديش مشكله
محسن يبقى بعد الافتتاح عالطول
جواد بضحك متسربع كدا لى
محسن انا ما صدقت ابوك وافق
جواد ماشى ا خوى
فارس جواد
جواد نعم
فارس قبضوا على مندور
جواد عنيه قلبت شرار امته
فارس انهاردة الصبح
خلف خليه ياخد جزاءة
مر النهار وجه وقت الحفله الكل قاعد تحت مستنى عائشه تنزل
لين بغيظ هى اخرت كدا لى
حنين انا هطلع اش ولم تكمل لرؤيتها له تنزل
حنين بسم الله ما شاء الله
الكل لف وجواد اټصدم من اللى قدامه كانت لابسه فستان ضيق من فوق ونازل بوسع ولافه طرحه وحاطه ميك اب سهرة كانت ايه من الجمال
محسن صفر اى الجمال دة بس
لين يلا عشان اتأخرنا هى نزلت ومسكت ايد جواد
وراحوا الحفله
عائشه قاعدة هى وجواد على ترابيزة
جواد برضوا نفذتى اللى بدماغك
عائشه ببرود والله معنديش بديل عشان البس غيرة
جواد بصلها وعنيه بطلع شرار وهى حاسه بكدا بس مش قادرة تبصله
لين جواد تعال اعرفك على بابى
جواد قام معاها وساب عيشه وحدها وهى فضلت باصه عليه ومش منزله عنيها من عليه
حازم هتكليه بعنيكى
عائشه ببسمه حازم الف مبروك
حازم الله يبارك فيكى وقعد مالك
عائشه بتوتر مالى انا كويسه
حازم عيشه انا اعرفك اكتر من نفسك انا اللى مربيكى انتى فيكى حاجه غلط
عائشه ببسمه تدارى الۏجع لا انا كويسه
جواد لاحظ وجود حازم واضايق جدا وندم ان هو سابها وقام عن اذنكوا
لين جواد استنى ممكن نتكلم سوا محتجاك
جواد بتنهيدة اتفضلى
لين تعالى برة فالهدوء
خرجوا وعائشه شافتهم وقررت تخرج وراهم
جواد خير
لين بتوتر جواد انا مش عارفه ابدأ ازاى ومنين ومش عارف هتفكر فيا ازاى
جواد خير يا لين فى اى
لين بتنهيدة جواد انا بحبك
الكلام وقع على جواد زى الصاعقه وعلى عائشه اللى سمعت الكلام
جواد پصدمه اى
لين بتوتربحبك من اول ما شفتك بحب اهتمامك بمراتك بحب شخصيتك بحب كل حاجه فيك معرفش هتقول اى بس صدقنى انا بحبك وهعمل المستحيل عشان اسعدك
عائشه سمعت الكلام دة ومشت
جواد انا معرفش اقلك اى بس انا يعنى بحب مراتى ومش عايز غيرها فى حياتى اعذرينى انا مذ عارف اقول اى انتى صدمتينى بالكلام دة
لين بحزن عادى دى مشاعرى وانا حبيت اعبر عنها يمكن تدينى فرصه
جواد بتنهيدة صدقينى انا قلبى ملك لمراتى بس هظلمك معايا وانا مرضاش لحد بالظلم
لين انا هدخل عن اذنك
بالداخل عائشه قاعدة مخنوقه وتعبانه وجواد وصل لعندها وهى قامت انا عايزة اروح
جواد لى فيكى حاجه
عائشه پخنقه لا بس راسى مصدعه
وتعبانه لو مش هتروحنى انا هشوف حد يروحنى
جواد لا هروحك
وبالفعل خرجوا الاتنين من الحفله وروحوا البيت واول ما وصلوا عائشه طلعت تجرى على فوق يقرب منها وبيبعد عنها
جواد انتى اكيد تعبانه تعالى ارتاحى وسابها ومشى وهى فضلت باصه عليها واخدت قرارها
عائشه انا بقيت عليك للنهايه يا جواد بس انت اللى مستغنى
الرابع عشر
صباح يوم جديد الكل متجمع على الفطار ما عدا عائشه
هنيه وين مرتك يا ولدى
جواد اكيد هتنزل دلوقتى
حنين پصدمه عيشه
الكل بص عليها كانت نازله بشنطه هدومها وشايله بنتها
عائشه بخزن صباح الخير
خلف رايحه فين يا بتى
عائشه غمضت عيونها وفتحتهم ماشيه
هنيه ماشيه فين يا بتى
عائشه لۏجع وكسرة بعيد لازم ابعد وطلعت ورقه وعطتها لجواد وبصتله كتير وهو بيبصلها نظرات مش مفهومه واتكلمت احنا وصلنا لطريق مسدود وانت اللى سديته باديك
الكل واقف مصډوم من اللى بيحصل ومش عارفين هتمشى لى ولا اى السبب
حنين طب عرفينا اى اللى حصل
عائشه معلش اعذرونى مش عايزة اتكلم كل اللى عايزة اقوله ان شكرا ليكوا بجد عشان وقفتوا جنبى وسامحونى لو كنت زعلت حد منى
خلف طب احكيلنا يا بتى
عائشه الكلام ملوش لازمه ولا هيقدم ولا هيأخر وسابتهم ومشت وماشيه وشيلها بنتها والكل واقف مصډوم جواد مسك الورقه وبدأ يقرا اللى فيها
عائشه ماشيه ودموعها بتنزل وبتفتكر الكلام اللى كتباه لجواد وهو واقف والكل حواليه وماسك الورقه كلما ترانى الذى يمنعك من الاقتراب منى
لم استطيع ان اكمل الحياه التى بدأتها معك وانا اعلم انها ستظل بيننا وسيظل احساسك بالذنب مستمر
سأذهب من حياتك كما دخلتها حتى لا نجرح بعض اكثر من ذلك تحملت الكثير لاجلك على امل ان تعود لى كما كنت انت كنت قوتى وسندى كنت امانى لكن الان كل هذا انتهى لم تعد هنا لم تعد معى وبجانبى سأكمل من غيرك تعودت ان اكون وحيدة ودائما اتخيل اسوأ الاحتمالات وفى بدايه علاقتنا وعدتنى انك لن تتخلى ولكنى فرضت اسوأالاحتمالات وحدثت فقد تخليت اعلم انك خسړت كثير لم تخسر زوجه ولكن خسړت ابنك الذى دام انتظارك له ولكن ليس لى علاقه لم اكن اتمنى ان تصل الامور الى هذا الحد سأرحل وحيدة كما اتيت وحيدة ولن انظر خلفى مرة اخرى حتى لا يؤلمنى قلبى اكثر
اعلم جيدا انى احببتك اكثر من نفسى ولكنك لم تصون هذا الحب ارجوك ارسل اوراق الطلاق لأخى واتمنى ان تكون بخير دائما
عائشه خرجت وكان حازم مستنيها
حازم بحزن انتى كويسه
عائشه بدموع فى عنيها بصت عالبيت لا بس هبقى كويسه
حازم ساق العربيه ومشى
بالداخل
جواد واقف ومش مصدق اللى حصل
اوعى
فى اى يا ولدى اى اللى حوصل
جواد قعد عالكرسى ووقع الورقه من ايدة وباصص للفراغ حنين مسكت الورقه وقرتها ودموعها نازله
هنيه باڼهيار لى يا ولدى لى تتركها تروح
فارس جه وعرف اللى حصل وسمع الكلام اللى كتباه
حنين بۏجع مشت خلاص راحت
خلف بحزن خد مرتك يا معاذ خليها ترتاح شوى
جواد قام وهو شارد ومشى وفارس نادى عليه بس مردش عليه طلع اوضته وقاعد بيفتكرها وبيفتكر ضحكها وحبها وبيفتكر اجمل اللحظات اللى كانت بينهم وذكرياته وصلته لاخر فترة وتعامله معاها ومحاولاته معاه ورفضه ليه
فارس دخل عليه هتعمل اى
جواد خلاص هى اختارت طريقها
فارس يعنى اى
جواد بۏجع يعنى كل حاجه انتهت لو فضلت معايا مش هتاخد حاجه منى غير الۏجع مش هديها غير الۏجع
فارس بس هى كانت راضيه
جواد وتعبت
فارس لما حست
انك
جواد ان اى يا فارس انا عمرى ما هنسى ان طليقها السبب فى مۏت ابنى اللى بتمناه من الدنيا
فارس انت مش طبيعى انت مچنون دا نصيب
جواد سكت ومتكلمش
عائشه وصلت عند عمتها
نسرين بدموع يا حبيبتى وجعتى قلبى ارحمى نفسك شوى حرام عليكى
عائشه بدموع لى يا عمتو لى انا انا ما صدقت الدنيا ضحكتلى لى مصرة تاخد منى فرحتى لى
نسرين بدموع بس يا حبيبتى محدش يستاهل دموعك دى دموعك دى غاليه غاليه متسمحيش انها تنزل على اى حد اوعى تضعفى اوعى
عائشه كان عندى امل يوقفنى يا عمتى ۏجع قلبى لما سابنى اخرج من بيته قلبى موجوع منه اوى يا عمتى اوى
نسرين معلش الخير جى ان شاء الله بس انتى قولى يارب
عائشه يارب
فاسيوط
سهير يا عينى عليكى يا بتى مش مكتوبلك الفرح ابدا
رنيم بحزن ربنا اكيد شايلاها حاجه احسن
منير بتعب وحزن لى مرجعتش على بيتها
معتز هتقعد مع عمتى مش عايزة تواجه حد او تقابل حد
سهير پغضب حسبى الله فيك يا خالد حسبى الله فيك دمرتى حياه بنتى وهى معاك ودمرتها وهى بعيده عنك حسبى الله
معتز رنيم جهزيلى شنطتى عشان نازل مصر
منير انا هاجى معاك يا ولدى عايز اشوفها
معتز بلاش يا حاج بلاش هى مش حمل اوجاع تانى كفايه اللى حصلها وبيحصلها
منير بۏجع معاك حق وسابهم ومشى
رنيم بحزن لى يا معتز لى
معتز لو شافته هتنهار اكتر ماهى مڼهارة لما تهدى
مر يومان
حازم انا مسافر ياماما بالليل هخلص مشروع وارجع خلى بالك من نفسك ومن عائشه واى حاجه كلمونى
نسرين حاضر يا بنى خلى بالك من نفسك
دخل على عائشه
عائشه معلش يا حازم خرجتك من بيتك
حازم ببسمه عيب يا بت الكلام دة وبعدين انا مسافر
عائشه مسافر فين
حازم امريكا فى مشروع وطالبين مهندسين وقدمت واختارونى
عائشه بحزن هتأخر
حازم بحزن ايوة بس انا هكلمكوا كل يوم لو عوزتى اى حاجه اطلبيها منى انتى
اختى متنسيش
عائشه عارفه عارفه
حازم يلا سلام بقه عشان الم حاجتى
نسرين بحزن خلى بالك من نفسك يا حبيبى وطمنى عليك
حازم بحب ان شاء الله
مرسنه ونص
الحال عند عائشه بعد سفر حازم صممت تشتغل بس للاسف قعدت٦ شهور مش لاقيه شغل مناسب ورافضه مساعدة حازم اشتغلت كل حاجه وللاسف الكل كان طمعان فيها وفى جسمها وحزن بيزيد وتعبها بيزيد ودبلانها بيزيد وبتابع اخبار جواد اول باول لحد ما تعبت
متابعة القراءة
