بقلم هند النجار

كبير وانزل بالجزء الثالت
البارت تاني 
اى ده هو بيبصلى كداا لى فى اى انا قولت حاجة غلط كنت خاېفة من بصاته بس بينت قدامه انى قوية ناحيته وهو قاعد 
اى ي مصطفى فى اى 
اوعى تفتكرى انى أما بنام فى اوضة وانتى فى اوضة ده معناه انى
خلاص فهمت انا اسفة 
جيت قوم لان اول مرة 
همس فى ودنى 

على فكرة انا راجل 
لا لا مش عاوزة طلقنى وخلاص انا اسفة انى قولت كداا بس انا كنت بتكلم بصفة عامة مش قصدى اخصك أو اوجهلك كلام 
كان بيبصلى من فوقى لتحتى لا والنبى بطل تبصلى كداا هقولك بحبك ومش هسيبك كنت بقول كداا فى نفسى 
امشى ي بت امشى انجرى نامى يلااا 
بس انا عاوزة اطلق مليش دعوه 
وهو نام وقفل النور انا نايمة مش مصدقة نفسى هو اى ده انا فرحانة كداا لى صحيت الصبح بصيت لقتنى فضلت ابص عليه يلهوى قمر اوى ي ناس 
فتح عيونه وبصلى 
فى اى انتى بصالى كداا من امتاا 
اتوترت 
هااا لا انا بس كنت بشوفك نايم ولا صاحى 
بصلى كداا بخبث وضحك اللى هو اصلا فاهمنى 
خرجت عاشان اهرب من بصاته دى طبعا النهاردة اجازة من الشغل فكان قاعد طول اليوم على اللاب وانا مسكت كتاب وقعدت اقرا فيه سمعت جرس الباب قومت فتحت لقيته حسام ابن خالى كان بقالى كتير مشوفتهوش وطبعا احنا مقربين من بعض اوى
حسام وحشتنى كل ده متسألش عليا 
دخل 
وانا اقدر برضو ي هنود لسة جاى امبارح والله وجتلك النهاردة اهو اول ما عرفت انك اتجوزتى 
حمد الله على السلامة لسة حلو زى ما انت ما اتغيرتش 
وانتى كل يوم بتبقى قمر عن اليوم اللى قابله 
جيت ادخله لقيت اللى واقف متابع الموقف من اوله وبيبصلى هيضربنى ولا اى حسام جه يسلم على مصطفى لقيته هيكسر ايد حسام وهو بيسلم عليه 
انقذت الموقف وقعدوا وعملت حاجة يشربوها لحد ما مشى 
قفلت الباب وراه ولقيت اللى بيتكلم ورايا وبيقلدنى 
لسة حلو زى ما انت ما اتغيرتش اه وانتى كل يوم بتبقى قمر ولقيته صوته على مرة واحدة 
ما كنتوا خدوا كمان 
اټفزعت من صوته هو بيغير ولا اى 
جيت اتكلم 
هشش اخرسى خالص مسمعش صوتك انا مش طايقاك اصلا 
لى يعنى وانت غيران من اى مش انت مش بتحبنى واى جابرك تعيش مع واحدة مش طايقاها 
اه بغييير وقسما بالله ي هند قسما بالله لو شوفتك بتكلمى حد كداا اى كان ان شاء الله اخوكى محدش هينقذك من تحت ايدى 
هتكلم ي مصطفى من امتا وانت عامل نفسك جوزى دلوقتى ظهرت 
ي هند انتى مش قدى متخلنيش امد ايدى عليكى
بصتله واتكلمت
انا بحبك ي مصطفى قولها انت غيران يعنى